RENATA PIOTROWSKARENATA PIOTROWSKA
RENATA PIOTROWSKA
ŚMIERĆ. ĆWICZENIA I WARIACJE
Akademia Teatralna im. A.Zelwerowicza Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, piątek, 10 kwietnia, godz. 18:00
spektakl z elementami nagości
Koncept, choreografia, wykonanie: Renata Piotrowska
Dramaturgia: Bojana Bauer
Światło: Ewa Garniec
Produkcja: Fundacja Burdąg
Współpraca: Teatr Soho
Partnerzy: Centrum w Ruchu, Centrum Sztuki Współczesnej – Sala Laboratorium, Narodowe Centrum Tańca w Paryżu, La Briqueterie – CDC du Val-de-Marne
Śmierć jest doświadczeniem, które nie może być opowiedziane. Jest granicą, po przekroczeniu której nie ma powrotu. Ten, kto jej doświadcza, na zawsze odchodzi. W najnowszym spektaklu Renata Piotrowska konfrontuje opisane doświadczenie z teatrem, idąc za myślą Peggy Phelan, dla której teatr jest miejscem, gdzie społeczeństwo „przygotowuje się na stratę, a w szczególności na śmierć“.
Piotrowska, usiłując wprost zainscenizować spotkanie ze śmiercią, gromadzi różne scenariusze składające się na performatywny dyptyk, w trakcie którego choreografka podróżuje przez wieki (nie)doświadczania śmierci i korzysta z artystycznych, kulturowych i społecznych reprezentacji tego ostatecznego doświadczenia.
Wychodząc od obserwacji, że współczesne ciało bardziej niż kiedykolwiek neguje własną śmiertelność, a medialnej wszechobecności umierania towarzyszy chęć wymazania śmierci z codziennego życia, artystka zwraca się w stronę niektórych historycznych zjawisk i fantazmatów związanych z problematyką śmierci, takich jak średniowieczna ikonografia danse macabre, rytuał, personifikacja kostuchy, makabryczna estetyka gore czy petite mort erotyki. Raz zarazem, kreując spotkanie ze śmiercią, wciągając ją w choreografię jak nieuchwytną partnerkę, Piotrowska bada współczesne zrozumienie śmierci - lub jego brak. (Bojana Bauer)
Premiera spektaklu Renaty Piotrowskiej zrealizowanego w ramach programu Fundacji Burdąg „Badanie/Produkcja – rezydencje choreograficzne. Taniec w procesie artykulacji”, zakładającego współpracę między praktykami i teoretykami, rezydencje artystyczne oraz budowanie dyskursu wokół pracy choreograficznej w trakcie jej powstawania.
ŚMIERĆ. ĆWICZENIA I WARIACJE
Akademia Teatralna im. A.Zelwerowicza Wydział
Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku
piątek, 10 kwietnia, godz. 18:00
Koncept, choreografia, wykonanie: Renata Piotrowska
Dramaturgia: Bojana Bauer
Światło: Ewa Garniec
Produkcja: Fundacja Burdąg
Współpraca: Teatr Soho
Partnerzy: Centrum w Ruchu, Centrum Sztuki Współczesnej – Sala Laboratorium, Narodowe
Centrum Tańca w Paryżu, La Briqueterie – CDC du Val-de-Marne
Śmierć jest doświadczeniem, które nie może być opowiedziane. Jest granicą, po przekroczeniu
której nie ma powrotu. Ten, kto jej doświadcza, na zawsze odchodzi.
W najnowszym spektaklu Renata Piotrowska konfrontuje opisane doświadczenie z teatrem, idąc
za myślą Peggy Phelan, dla której teatr jest miejscem, gdzie społeczeństwo „przygotowuje się
na stratę, a w szczególności na śmierć“.
Piotrowska, usiłując wprost zainscenizować spotkanie ze śmiercią, gromadzi różne scenariusze
składające się na performatywny dyptyk, w trakcie którego choreografka podróżuje przez wieki
(nie)doświadczania śmierci i korzysta z artystycznych, kulturowych i społecznych reprezentacji
tego ostatecznego doświadczenia.
Wychodząc od obserwacji, że współczesne ciało bardziej niż kiedykolwiek neguje własną
śmiertelność, a medialnej wszechobecności umierania towarzyszy chęć wymazania śmierci
z codziennego życia, artystka zwraca się w stronę niektórych historycznych zjawisk i fantazmatów
związanych z problematyką śmierci, takich jak średniowieczna ikonografia danse macabre,
rytuał, personifikacja kostuchy, makabryczna estetyka gore czy petite mort erotyki. Raz za
razem, kreując spotkanie ze śmiercią, wciągając ją w choreografię jak nieuchwytną partnerkę,
Piotrowska bada współczesne zrozumienie śmierci - lub jego brak. (Bojana Bauer)
Premiera spektaklu Renaty Piotrowskiej zrealizowanego w ramach programu Fundacji Burdąg „Badanie/Produkcja –
rezydencje choreograficzne. Taniec w procesie artykulacji”, zakładającego współpracę między praktykami i teoretykami,
rezydencje artystyczne oraz budowanie dyskursu wokół pracy choreograficznej w trakcie jej powstawania.RENATA PIOTROWSKA
ŚMIERĆ. ĆWICZENIA I WARIACJE
Akademia Teatralna im. A.Zelwerowicza Wydział
Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku
piątek, 10 kwietnia, godz. 18:00
Koncept, choreografia, wykonanie: Renata Piotrowska
Dramaturgia: Bojana Bauer
Światło: Ewa Garniec
Produkcja: Fundacja Burdąg
Współpraca: Teatr Soho
Partnerzy: Centrum w Ruchu, Centrum Sztuki Współczesnej – Sala Laboratorium, Narodowe
Centrum Tańca w Paryżu, La Briqueterie – CDC du Val-de-Marne
Śmierć jest doświadczeniem, które nie może być opowiedziane. Jest granicą, po przekroczeniu
której nie ma powrotu. Ten, kto jej doświadcza, na zawsze odchodzi.
W najnowszym spektaklu Renata Piotrowska konfrontuje opisane doświadczenie z teatrem, idąc
za myślą Peggy Phelan, dla której teatr jest miejscem, gdzie społeczeństwo „przygotowuje się
na stratę, a w szczególności na śmierć“.
Piotrowska, usiłując wprost zainscenizować spotkanie ze śmiercią, gromadzi różne scenariusze
składające się na performatywny dyptyk, w trakcie którego choreografka podróżuje przez wieki
(nie)doświadczania śmierci i korzysta z artystycznych, kulturowych i społecznych reprezentacji
tego ostatecznego doświadczenia.
Wychodząc od obserwacji, że współczesne ciało bardziej niż kiedykolwiek neguje własną
śmiertelność, a medialnej wszechobecności umierania towarzyszy chęć wymazania śmierci
z codziennego życia, artystka zwraca się w stronę niektórych historycznych zjawisk i fantazmatów
związanych z problematyką śmierci, takich jak średniowieczna ikonografia danse macabre,
rytuał, personifikacja kostuchy, makabryczna estetyka gore czy petite mort erotyki. Raz za
razem, kreując spotkanie ze śmiercią, wciągając ją w choreografię jak nieuchwytną partnerkę,
Piotrowska bada współczesne zrozumienie śmierci - lub jego brak. (Bojana Bauer)
Premiera spektaklu Renaty Piotrowskiej zrealizowanego w ramach programu Fundacji Burdąg „Badanie/Produkcja –
rezydencje choreograficzne. Taniec w procesie artykulacji”, zakładającego współpracę między praktykami i teoretykami,
rezydencje artystyczne oraz budowanie dyskursu wokół pracy choreograficznej w trakcie jej powstawania.