Prelekcja Swetlany Ulanovskiej (Mińsk)

Białoruski taniec współczesny: zjawisko czy sztuka samotników?

Pierwsze zespółуfizycznegoteatrui tańca nowoczesnegopojawiłуsię na Białorusi w latach 1980. i na początku lat 1990., po upadku rządu komunistycznego. W 1980 r. powstał teatr fizyczny «Zhest» (dziś – «InZhest») Wiaczesława Inozemtseva (Mińsk); w 1986 r. został stworzony pierwszy w historii białoruskiej choreografii teatr tańca –folk-modern teatr «Gostitsa» Larisy Simakovich (Mińsk); w1989 r. Dmitrij Kurakulov stworzył w Grodnie zespół tańca współczesnego «TAD»; od 1994 r. istnieją teatr tańca «Galeria» Aleksandra Tiebienkowa (Grodno) i grupa tańca współczesnego «Quadro» Inny Aslamowej (Gomiel).To byłageneracjaentuzjastów-samotników,których działalność twórcza nie miała oficjalnego statusu i wsparcie państwa w porównaniu z baletem klasycznym i tańcem ludowym.

Co zmieniło się w trzech dekadach rozwoju białoruskiego tańca współczesnego? W jakich warunkach rozwija się on teraz ? Jaki jest jego status dzisiaj?
 

Prezentacja będzie koncentrować się na następujących zagadnieniach:

- kontekstspołeczno-kulturowy, i jego wpływ na rozwój białoruskiego tańca współczesnego;

- historia białoruskiego tańca współczesnego, przegląd twórczości jego czołowych twórców;

- estetyczne cechy białoruskiego tańca współczesnego;

- tendencje i problemy w rozwoju białoruskiej tańca współczesnego i teatru fizycznego.

Prezentacji będzie towarzyszyła demonstracja wideo.

Swietłana Ulanovskaya (Białoruś)– krytyk tańca i badaczka tańca współczesnego, Master of Arts, wykładowca Białoruskiego Państwowego Uniwersytetu Kultury i Sztuki oraz Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej, redaktor naczelny portalu o białoruskim współczesnym teatrze Art Aktivist Theatre (http://artaktivist.org/theatre/). Jedna z autorek antologii: «Taniec współczesnyprzestrzeni postsowieckiej» (Moskwa, 2013), «Labirynt tańca. Nowoczesna choreografia. Historia Międzynarodowego Festiwalu Współczesnej Choreografii w Witebsku. 25 lat» (Mińsk, 2013), «Choreografiawlustrze krytyki» (Mińsk, 2010).