Akty

AURORAAURORA LUBOS

AURORA LUBOS

AKTY

 

Akademia Teatralna im. A.Zelwerowicza Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, sobota, 11 kwietnia, godz. 20:00

 

 

Reżyseria, choreografia i wykonanie: Aurora Lubos

Muzyka: Motion Trio

Scenografia, teksty, video, wykonanie: Aurora Lubos

Technika i projekcje: Oskar Martin

 

 

Dlatego, że...

...Jest mi wstyd, że tak jest… Jest mi wstyd przed rodziną, dziećmi, znajomymi, ludźmi w pracy, nawet obcymi, przechodniami, kupującymi obok mnie w sklepie… Te siniaki na Twarzy, rękach, podrapana szyja, zachrypnięty głos, łyse placki na głowie, zapuchnięte oczy, rozkojarzenie, braki w pamięci… Jest mi wstyd – za siebie, że nic nie robię, albo prawie nic, aby to przerwać, za niego, że to robi...

 

 

Performans AKTY został zrealizowany w oparciu o prawdziwe historie osób dotkniętych przemocą w rodzinie. To  odpowiedź na przeczytane listy i rozmowy z ludźmi, którzy zaznali przemocy. Jest też inspirowany warsztatami artystycznymi przeprowadzonymi w ośrodkach pomagających osobom doświadczającym przemocy, podczas których Aurora Lubos mogła poznać ich emocjonalność,

delikatność i zarazem siłę. Performans AKTY nie ma na celu wyrażania opinii,  autorka chcę swoimi działaniami pozwolić mówić tym, którzy głosu nie dostają, nie są w stanie krzyczeć. To zapętlenie, niemoc, cisza, fragmenty tekstów, zanikanie, wyjście, obrazy i kolejne akty.

 

Praca powstała dzięki Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stypendium Marszałka

Województwa Pomorskiego. LUBOS

AKTY

Akademia Teatralna im. A.Zelwerowicza Wydział Sztuki

Lalkarskiej w Białymstoku, sobota, 11 kwietnia, godz. 20:00

Reżyseria, choreografia i wykonanie: Aurora Lubos

Muzyka: Motion Trio

Scenografia, teksty, video, wykonanie: Aurora Lubos

Technika i projekcje: Oskar Martin

Dlatego, że...

...Jest mi wstyd, że tak jest… Jest mi wstyd przed rodziną, dziećmi, znajomymi, ludźmi w

pracy, nawet obcymi, przechodniami, kupującymi obok mnie w sklepie… Te siniaki na

twarzy, rękach, podrapana szyja, zachrypnięty głos, łyse placki na głowie, zapuchnięte

oczy, rozkojarzenie, braki w pamięci… Jest mi wstyd – za siebie, że nic nie robię, albo

prawie nic, aby to przerwać, za niego, że to robi...

Performans AKTY zrealizowałam w oparciu o prawdziwe historie osób dotkniętych przemocą

w rodzinie. To moja odpowiedź na przeczytane listy i rozmowy z ludźmi, którzy zaznali przemocy.

Jest też inspirowany warsztatami artystycznymi przeprowadzonymi w ośrodkach pomagających

osobom doświadczającym przemocy, podczas których mogłam poznać ich emocjonalność,

delikatność i zarazem siłę.

Nie chcę wyrażać swojej opinii, chcę swoimi działaniami pozwolić mówić tym, którzy głosu nie

dostają, nie są w stanie krzyczeć. To zapętlenie, niemoc, cisza, fragmenty tekstów, zanikanie,

wyjście, obrazy i kolejne akty.

Praca powstała dzięki Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stypendium Marszałka

Województwa Pomorskiego.